“Беҙҙең ауылда ғына түгел, районда уның кеүек кеше юҡтыр ул. Өйөндә үҙе музей эшләп, ҡул эштәре менән барыһын да хайран итеп йәшәп ята”, – тинеләр Зинира Йәмғетдин ҡыҙы хаҡында. Благовар районының Иҫке Күсәрбай мәктәбендә 1976 йылдан черчение, технология һәм рәсем дәрестәре уҡытыусыһы булып эшләгән, бөгөн хаҡлы ялдағы ханымдың эштәре менән башта мәктәп музейында, күргәҙмәләр залында танышып һоҡланһаҡ, аҙаҡ өйөндәге йыһаздарҙы күреп, ғәжәп иттек.

Ул бер генә ҡағыҙ киҫәген дә, пластик һауытты ла, епте лә, төймәне лә кәрәкмәй тип ҡыйлыҡҡа ташламаған, кире­һенсә, һәр береһен ниндәй ҙә булһа сувенир, биҙәк яһауҙа ҡулланған. Клас­сиктарҙың береһе әйткән бит, “кешенең һүҙенә түгел, эшенә ҡара” тип. Ысынлап та, матур эштәрендә сағыла Зинира апайҙың күңел донъяһы.
Иҫке Күсәрбай мәктәбенең күргәҙмәләр залында уҡы­тыусының балалар менән бергә яһаған ниндәй генә ҡул эштәре юҡ! Ҡыҙ һәм малай­ҙарҙың күңелендә матур­лыҡҡа ынтылыш тәрбиәләп, Зинира Йәмғетдин ҡыҙы ошо рәүешле тәрбиәләнеүселәрен ижади фекерләргә лә өйрәтә. Ғөмүмән, уҡытыусы һөнә­ренең асылы ла шуға ҡайтып ҡала түгелме? Яңыраҡ Өфө­лә балалар менән шөғөл­ләнеүсе театр студияһын асҡан халыҡ артисы Хөр­мәтулла Үтәшевтең маҡсат­тары менән тап килә кеүек миңә ошо ябай ауыл уҡы­тыусыһының ниәттәре. Баланы бәләкәйҙән нимәгә йәлеп итһәң, ғәҙәттә, ул шуның менән ҡыҙыҡһынып үҫеүсән. Донъяға сәнғәтсә ҡараған йәш кеше ҡатмарлы, әммә ҡы­ҙыҡ­лы тормош юлында ижади мөмкинлектәр аша яңы офоҡ­тар аса, юғалып ҡалмай, тип иҫбатлай беҙгә ғалимдар. Макарондан паннолар, һа­лам­дан, кипкән үләндәрҙән картиналар, бәйләмдән ҡал­ған йөндән уйынсыҡтар, йорт йы­һаздары... Хәйер, һәр береһен айырып атап кит­мәһәм дә, мәктәптең күргәҙ­мәләр залын­дағы суве­нирҙарға һоҡланмау мөмкин түгел. Шуныһы ҡыуа­ныслы: уларҙың һәр береһе уҡыу­сылар менән бергә дә­рес­тәрҙә, ял сәғәттәрендә эш­ләнгән. Заманында “Рәсәйҙең халыҡ мәғарифы отличнигы” исемен коллегалары юллап алып биргән Зинира Йәм­ғетдин ҡыҙына. Бына, исма­һам, ихтирам!
Хаҡлы ялдағы уҡытыусы бөгөн дә “Ҡул эштәре” түңә­рәген алып бара, Өсөнсө быуын университетында өл­кәндәр, замандаштары менән ижад серҙәрен уртаҡ­лаша.
Өйөнөң бер бүлмәһен музей иткән Зинира апай. Унда ата-әсәһенән ҡалған ҡо­март­ҡылар менән бергә үҙенең ҡул эштәре лә урын алған. Ана, бер мөйөштә гармун моңлана, теген маши­наһы уйға ҡалған, мандолина ҡылы зыңлағандай итте. Аптырап торманы хөрмәтле хужа­бикәбеҙ, тотто ла әсә­һенең яратҡан көйөн уйнап ебәрҙе. Беҙҙе бер кем дә бәхетһеҙ ҙә, бәхетле лә итә алмай, ти психологтар. Үҙе­нең матур, бәхетле, рәхәт донъяһын Зинира Хәкимова үҙе ҡойған.