Аллаһу – Раббул ғәләмин*.

Күктә серле тамғалар бар,
Күктә – сихри буяуҙар,
Күрә уны бары ла тик
Ҡәлептәре уяуҙар.
Күктәр – затлы,
Ҡатлы-ҡатлы!
Ҡабатлайым шуға мин:
Собханаллаһ!
Собханаллаһ!
Аллаһу – Раббул ғәләмин.

Күктә матур яҙыуҙар бар,
Күктә – көслө доғалар.
Тик һиҙгерҙәр уҡый уны,
Ғәмһеҙҙәргә юҡ улар!
Күктә – серҙәр!
Изге һүҙҙәр
Ҡабатлайым шуға мин:
Әлхәмдүлилләһ!
Әлхәмдүлилләһ!
Аллаһу – Раббул ғәләмин.

Күктә оло ғилемдәр бар:
Аҡыл етмәҫ сикһеҙ аң!
Күктән яуа бәрәкәттәр
Аң булһаң, уяу булһаң!
Күктә – бәхет,
Көрси-тәхет!
Ҡабатлайым шуға мин:
Аллаһу әкбәр!
Аллаһу әкбәр
Аллаһу – Раббул ғәләмин.
_________
Раббул ғәләмин* (ғәр.) – Ғәләмдәр хужаһы

Урам булып…
(Өфөлә Салауат Юлаев һәм
Зәйнулла Рәсүлев урамдары тоташҡан урын бар)
Һеҙ бергәлер унда,
И остаздар
(Йәндәр күккә аша!)!
Урам булып
Килеп күрештегеҙ
Сал быуаттар аша.
Рухи батыр менән
Рухи батша –
Әйтерһең дә,
Ҡалҡан:
Аҙан булып
Илгә яңғыраған,
Ғәскәр булып
Ҡалҡҡан!

***
Минең халҡым аҡ
биләүгә төрөп
Ҡаршы ала тыуған бәпесте.
Күңелдәре яҡты булған өсөн
Ярата ул шулай аҡ төҫтө!

Минең халҡым йола,
әҙәп һаҡлап,
Аҡ мендәргә килен төшөрә,
Сәфәр сығыр булһа
аҡ юл теләй,
Ап-аҡ һөттән ризыҡ бешерә.

Минең илем – әүлиәләр иле!
Фатихалы был ер шуғалыр:
“Аллаһ!” – тиеп улар
зекер әйткән,
“Халҡым!” –
тиеп ҡылған доғалар!

Әүлиәләр – Хоҙай бәндәләре:
Һинең атай, минең олатай.
Сабыйҙарға ҡара: нисек улар
Доғаларҙы ихлас ҡабатлай!
Әүлиәлек беҙҙең ҡанда бит ул!
Аҡ намаҙлыҡ халҡым
түшәһен!
Аҡһаҡалы булып ошо ерҙең,
Ағинәйе булып йәшәһен!

Эй, башҡортом!

Эй, башҡортом, кей түбәтәй!
Эй, башҡортом, әйт аҙан!
Ата-бабалар йолаһын
Тергеҙәйек ҡайтанан!

Эй, башҡортом,
йәй намаҙлыҡ!
Теләк телә сәждәлә,
Ил-йортобоҙ тыныс булыр,
Урап үтер мең бәлә.

Эй, башҡортом,
тарт тиҫбеңде,
Әйт һин: “Аллаһу әкбәр!”
Киң ҡөҙрәте менән Хоҙай
Бар халҡымды бүләкләр!

Эй, башҡортом, тот ураҙа,
Эй, башҡортом, сал ҡорбан.
Йөрәгеңдә иман артһын,
Күңелеңдә – миһырбан.

Эй, башҡортом,
ҡалдыр ил тип,
Доға ҡылырлыҡ бала,
Ошо изге еребеҙгә
Хужа булырлыҡ бала!
Лә иләәһә илләллаһ!
Лә иләәһә илләллаһ!

*Дилара Рафиҡова көйө.

***
Ил өҫтөндә иң яманы:
Эскән бисә,
Ирҙән-иргә, ҡулдан-ҡулға
Күскән бисә.
Ил өҫтөндә иң яманы:
Эскән ирҙәр,
Ҡатын-ҡыҙҙың фиғеленә
Күскән ирҙәр.
Ил өҫтөндә иң яманы:
Эскән бала,
Беләгенә ағыу ҡаҙап
Үҫкән бала.
Эсһә бисә, эсһә ирҙәр,
Эсһә бала,
Был донъяла ҡыуанырлыҡ
Ниҙәр ҡала?!

Йәннәтле бул, милләтем!
– Йә, Мөхәммәт (с.ғ.с.),
Әйтсе, зинһар, ниҙә һинең зиннәтең?
–Таныуымда, табыуымда
Хаҡ Тәғәлә ҡөҙрәтен!
– Йә, Мөхәммәт (с.ғ.с.),
Әйтсе, зинһар, ҡайҙан һинең көс-дәртең?
–Таныуымдан, табыуымдан
Хаҡ Тәғәлә йәннәтен!
– Йә, Мөхәммәт (с.ғ.с.),
Табырмы һуң йәннәтеңде милләтем?
– Мин өҙөлөп саҡырырмын:
“Өммәтем!
Өммәтем!
Өммәтем!”