Вокзалдан юлды белә

Сибайҙа яҙыусылар ойошмаһы барлыҡҡа килгәс, уның тәүге етәксеһе булып Рәйес Түләк эшләне, бер аҙҙан уны Аҫылғужа Баһуманов алмаштырҙы. Өфөнән махсус барҙы яңы рәйес, фатир ҙа бирҙеләр.
Бер саҡ төн уртаһында Аҫылғужа ағай Өфөгә Наил Ғәйетбайға шылтырата икән.
— Наил, һин Сибайҙы яҡшы беләһең. Ҡунаҡҡа тип сығып киткәйнем, хәҙер өйөмдө таба алмайым. Нисек ҡайтырға ул шундай-шундай адрес буйынса? Сибай йоҡлай, урамда һорашыр кеше юҡ, — тигән ойошма етәксеһе.
— Әле һин ҡайҙан шылтыратаһың, ҡайҙа тораһың? — тип һораған Наил ағай, мәсьәләнең әтнәкәһен шунда уҡ төшөнөп.
— Ҡайҙан булһын, телеграфта инде, — тигән Аҫылғужа ағай, шуны ла белмәйһеңме ни, тигән ишара менән.
— Улайһа, хәҙер унан сыҡ та, уңға урам буйлап кит. Бер аҙ барғас, тағы ла уңға боролоп, йөҙ аҙым атлаһаң, вокзал булыр, ике минутлыҡ юл...
— Һе, вокзалдан үҙем дә ҡайта беләм, будь здоров! — тип Аҫылғужа ағай трубкаһын һалған.

Шаяртып ҡына

“Ағиҙел”дең сираттағы һанына яҙыусы Шакир Янбаевтың “Биләүҙәр-биләүестәр” тигән повесын әҙерләйбеҙ. Ни хикмәт менәндер, әллә инде машинистканың хатаһы арҡаһындамы, повестағы “ҡ” хәрефе урынына бөтә ерҙә лә “к” киткән. Повесть төштән һуң типографияға бирелергә тейеш, шуға күрә Рәшит ағай Солтангәрәев редакция хеҙмәткәрҙәренең һәр береһенә 15 – 20-шәр бит өләшеп, ундағы “к”-ларҙы “ҡ”-ға төҙәтеп сығырға ҡушты. Йәһәт кенә эшләп бирҙек, повесть типографияға төшөп тә китте. Төштән һуң, һәр ваҡыттағыса, хәбәрен ашыҡмай ғына һөйләп, һаулыҡ һорашып, Шакир Янбаев килеп инде. Рәшит ағай уны:
— Ниңә, ошо йәшеңә етеп, Шакир ағай, машинкаңа иң кәрәкле “ҡ” хәрефен дә ҡуйҙыртмағанһың? Бына, егеттәр-ҡыҙҙар, күҙҙәрен бөтөрөп, төҙәтеп сыҡты. Һинән — бер коньяк... — тип кәзекләп ҡаршыланы.
— Кәнйәк үк булмаҫ, Рәшит ҡустым, кәнйәшний нәпитек булыр, — тип өндәште һыр бирергә теләмәгән Шакир ағай.
— Кәрәкмәй нәпитегең, мин шаяртып ҡына әйттем бит, — тине Рәшит ағай, һаман да һүҙен шаяртыуға бороп.
— Мин дә шаяртып ҡына әйткәйнем шул, — тигән булды Шакир ағай етди төҫ менән.