Туҡланыу – йәшәүҙе тәьмин иткән сараларҙың береһе. Аҙыҡты белеп, дөрөҫ ҡулланыу сәләмәтлек өсөн үтә лә мөһим. Шуға ла динебеҙҙә ризыҡланыуға ҙур иғтибар бүленә. Аҡылға зыян килтергән, иҫәрләндергән, хәлһеҙлек, һүлпәнлек тыуҙырған аҙыҡ бөтөнләй тыйыла, хәрәм тип һанала. Ә ураҙала асығыуҙың нигеҙе ниҙә һуң?


Дини китаптарҙа әйтел­гәнсә, әҙәм балаһын юҡтан бар итеп яралтҡан Аллаһ Тәғәлә уның хәлен, нимәгә көсө етеүен яҡшыраҡ белә. Ураҙаның беҙ аңлап бөт­мәгән хикмәттәре бихисап. Асығыу тәү сиратта әҙәм балаһына ризыҡтың, ерҙәге ниғмәттәрҙең ҡәҙерен бе­лергә өйрәтә. Көн дауамында ашамай йөрөгән кеше аҙыҡҡа мохтаждарҙың, сирлеләрҙең хәленә төшө­нөп, күңеле миһырбанлыҡ, шәфҡәтлелек тойғолары менән тулылана.
Икенсенән, ураҙа тотҡан әҙәм балаһы тормоштоң төрлө шарттарына, ауыр мәлдәренә әҙер була. Мәҫәлән, ҡайҙалыр аҙашып ҡалып, асығырға тура килер. Ураҙа тотоп өйрәнгән кеше бирешмәҫ, ауырлыҡты башҡаларға ҡарағанда еңелерәк үткәреп ебәрер.
Шул уҡ ваҡытта был күркәм ғәмәл кешеләрҙе бер-береһенә яҡынайта. Әй­тә­йек, күп ауылдарҙа әле кис һайын ауыҙ асырға саҡы­рышалар. Ә бындай мөнә­сәбәт, ризыҡ бүлешеү, хәл-әхүәл белешеү, кәңәшләшеү, фекер алышыу, ҡайғы-шат­лығың менән уртаҡлашыу Исламда ғәйәт ҙур әһәмиәткә эйә. Ауыҙ асырға килгәндәр саҡы­рылған йорттоң ҡотон арттыра, уҡылған аяттар, изге теләктәр нур өҫтәй. Пәйғәмбәребеҙ Мөхәммәт ғәләйһис-сәләм: “Ризыҡтың бәрәкәте – табаҡтағы ҡулдарҙың күплегендә”, – тигән икән, тимәк, ҡунаҡ саҡырыу, бергә ифтар ҡылыу һәр кемдең тормошона яҡтылыҡ, яҡшылыҡ өҫтәй. “Әгәр ҙә кемдер ураҙа тотоусынан ауыҙ астырһа, уны фәрештәләр Рамаҙан айы буйы данлар, Ябраил ғәләйһис-сәләм Ҡәҙер кисендә сәләмләп ҡаршы алыр”, – тиелгән хәҙистә.
Сәхәр мәлендә лә, ауыҙ асҡанда ла ризыҡтың туҡлыҡлыһын, файҙалыһын һайларға тәҡдим ителә. Көн дауамында ашамай йөрө­гәндән һуң ашҡаҙанды ҡапыл тулыландырырға, аҙыҡты саманан тыш ҡабул итергә ярамай. Ныҡ шәр­бәтле йәки тоҙло ризыҡ­тарҙы ҡулланыу организмға насар тәьҫир итер.