Чернобылдәге һәләкәт 4-се реакторҙы һынаған ваҡытта башлана. Янғындың радиактив ултырмаһы СССР-ҙың көнсығышына, көнбайыш, көнсығыш һәм төньяҡ Европаға һибелә. Украинаның, Белоруссияның, Рәсәйҙең күп кенә халҡы күсергә мәжбүр була. 4-се блоктан сыҡҡан радиактив матдәләрҙең таралыуын туҡтатыу өсөн күп көс талап ителә, шуға ла запастағылар хәрби хеҙмәткә алына.
1986 йылдың 10 сентябрендә ирем Сәләхетдин Шәрәфетдинов Мәләүез военкоматынан повест­ка алды. Өсөнсө ҡыҙыбыҙ Ли­на­ра­ға бер йәш кенә ине. Ир-егет­тәрҙе Тоцкиҙа бер ай уҡыт­тылар, һуңынан Чернобыл­дән 60 саҡрым алыҫлыҡта ятҡан урында тупланылар. Ирем ул тарафтарҙа айға яҡын хеҙмәт итте.
Бер көн иртән ҡыҙымды балалар баҡсаһына әҙерләп йөрө­гән­дә, ишек шаҡынылар. Ҡараһам, оҙон кәүҙәле, ҡап-ҡара кеше то­ра. Таныманым, шуға ла асырға ҡурҡтым. “Ас инде, был бит мин”, – ти­гәс, тауышын таныған­дай булдым. Балалар: “Әсәй, атайыбыҙ ҡайтҡан даһа”, – тигәс кенә ишек­те астым. Элекке олпат матро­сы­быҙ бик ябыҡҡайны, көсһөҙлән­гәйне... Иртәнсәк йы­уын­ған һа­йын танауынан, ауы­ҙы­нан ҡан килде. Уның та­ныт­маһына “лучевая болезнь” тигән яҙма берке­телгәйне.
Чернобылдә һәр яҡлап та уңған Сәләхетдин һынатма­ған: Почет грамотаһы, өс миҙал менән бүләкләнгәйне. Ҡәҙер­ле­беҙ ике йылдан ашыу ҡаты сир­ләп, 57 йәшендә генә вафат булды. Балалар баҡсаһынан алып ҡайтҡанда, ҡыҙым атаһын таптырып иланы…
Ҡәҙерлебеҙ хаҡында яҡты иҫ­тә­лек уның балаларының, туған­да­рының, Диңгеҙбай ауы­лын­дағы яҡташтарының йөрәгендә мәңге һаҡланыр.