Күптән түгел Воскресенское ауылында крәҫтиән ғаиләһендә тыуған һәм бөгөн Мәләүездә йәшәгән Анна Куприянова
100 йәшлек юбилейын билдәләне. Күркәм ғүмер байрамы айҡанлы уны ил етәк­селеге, район хакимиәте исеменән башлыҡтың кадрҙар сәйәсәте буйынса урынбаҫары Рита Сәмиғуллина ҡотлап, иҫтәлекле бүләк тапшырҙы.
Анна Михайловна – хеҙмәт ветераны, Бөйөк Ватан һуғы­шында ил азатлығын һаҡлаған яугирҙең тол ҡатыны. Хәтере насар түгел, ишетеү һәләте лә ярайһы ғына. Йорто ҡа­раулы, һәр ерҙә ҡулдан бәйләнгән ке­ләмдәр түшәлгән. Стеналарҙа – боронғо фотоһү­рәт­тәр. Мебель, бик күп йылдар элек һатып алыныуға ҡарамаҫтан, яҡ­шы һаҡланған, ҡыҫ­ҡаһы, инәйҙең торлағы музейҙы хәтерләтә. ”Ғү­мер юлығыҙҙа ниндәй ваҡи­ғалар иҫегеҙҙә ҡалған?” – тигән һорауға ул бала сағында атаһы менән йылҡы малын көтөүе ту­раһында һөйләне. Ире Михаил Куприяновты һуғышҡа оҙатҡан, уның фронт­тан ҡайт­ҡан мәл­дәрен хәтер­ләне. Тағы ла өлә­сәһенең: “Ҡыҙ ке­шегә уҡыу кә­рәкмәй”, – тип мәктәпкә ебәр­мәй, шәл, ойоҡбаштар бәй­ләргә мәжбүр итеүен иҫләне.
Анна Михайловна үҫкән ғаи­лә­лә ун бала була. Ата-әсәһе Аняға 10-12 йәштәр тирәһендә, уны өлә­сәһе тәр­биә­һенә ҡал­ды­­рып, Белорет ҡала­һына күсеп китә. Үҙе хәл­ле ғаиләнән булғанлыҡтан, һөй­гәне Михаил­ға өлә­сәһе ейән­сә­рен бирергә риза булмаған, әммә ҡыҙ һү­ҙендә ныҡ торған. Һу­ғышҡа тиклем уның менән ете йыл йәшәп ҡалалар. Ире 1942 йыл­да фронт­ҡа китә һәм һуғыш ғәрәсәтенең иң ауыр мәлдәрен үҙ елкәһендә татый. Ул әсирлеккә эләгә, иҫ киткес михнәттәр аша үтеп, 1947 йылда тыуған йортона әй­ләнеп ҡайта. Әммә уны бында ҡолас йәйеп ҡаршыламайҙар, Се­бергә һөргөнгә ебәрәләр. Анна Михайловна ире менән бергә юллана.
Көсөргәнешле һәм ауыр фи­зик хеҙмәт, ҙур ҡыйын­лыҡтар аша үтеп, тейешле ваҡытты тултыр­ғас, яңынан Мәләүезгә ҡайта Куп­рияновтар. Анна мә­ғариф бү­ле­генә йыйыштырыусы булып эшкә урын­лаша, һуңы­нан ҡала Советы башҡарма комитеты бина­һын тәр­типтә һәм таҙалыҡта тотоуҙа тыры­шып эшләй һәм ошо ойош­ма­­нан 66 йәшендә хаҡлы ялға ки­тә. Хә­лә­ленең баҡыйлыҡҡа кү­се­үенә лә 40 йыл­дан ашыу ваҡыт үткән. Яңғыҙлыҡтан ҡурсалаған күр­ше­ләренә, социаль ярҙам хеҙ­мәтенә, туғандарына рәхмәт­ле инәй.
Оҙаҡ йәшәүҙең серен һораш­ҡас, ул:
– Аныҡ ҡына әйтә алмайым, Михаилым мине ҡыйыр­һытма­ны, эр­гәмдә гел яҡшы күңелле ке­ше­ләр булды. Хоҙайымдан айырыл­ғаным юҡ, уның ҡөҙрәте менән йәшә­йем­дер, – тип яуап­ланы.