Әл-хәмдү лил-ләһ, һуңғы осорҙа дингә иғтибар арта. Йәмәғәт намаҙҙарына йәштәрҙең ихлас йөрөүен күреү айырыуса һөйөнөслө. Ләкин, үкенескә ҡаршы, күптәребеҙҙең дини ғилеме һай булыуы борсоуға һала. Бәғзеләр, үҙҙәре генә хаталанып ҡалмай, башҡаларҙың да яңылышыуына булышлыҡ итә.

Ана шундай етди мәсьәләләрҙең береһе – бидәғәт. Был һүҙ Мөхәммәт ғәләйһис-сәләмдең хәҙистәрендә йыш иҫкә алынған. Бидәғәт – дингә инде­релгән яңылыҡ. Пәйғәмбәребеҙ ба­ҡый­лыҡҡа күсер алдынан сәхә­бәлә­ренә Исламды кешеләргә тулыһынса еткереп бөтөүе, уға ниндәйҙер яңылыҡ өҫтәүҙең ҡәтғи тыйылыуы хаҡында әйткән. Ә Совет осоронда тәрбиә­ләнгәндәр өсөн бидәғәт беленмәйҙер ҙә. Ул ваҡыттан алып динебеҙ ҙә фәҡәт әруахтарҙы иҫләп, уларға аят бағышлауҙан ғибәрәт булып ҡалды ла инде. Ә намаҙ уҡымауҙың, ураҙа тотмауҙың ниндәй ауыр гонаһ икәнен белмәйбеҙ, йәмәғәт.
Муллалар хал­ҡы­быҙҙы хаҡ дингә өндәһен ине. Намаҙҙан баш тартҡан кешене ахи­рәт­тә ниндәй аяныслы яҙмыш көт­кә­нен йышыраҡ, асығыраҡ, талапса­ныраҡ аңлатыу мөһим. Үҙ ғү­ме­рендә Аллаһ Тәғәләгә бер мәртә­бә лә сәждә ҡыл­маған күптәр ара­быҙ­ҙан китеп бара. Аяныслы! Имам­дарыбыҙ­ҙың күбеһе кешелеккә Раббыбыҙға ғибәҙәт ҡылыу мотлаҡ­лығын, Ислам диненең асылын аңлатыу урынына көнкүрешкә бәйле бер-ике хәҙис әйтеү менән сикләнә. Улар, элекке күре­некле мәғрифәтселәребеҙҙән өлгө алып, халыҡҡа иң мөһим төшөнсә­ләрҙе аңлатыуҙы төп бурысы итеп алыр, тип ышанам.