“Ун йыл элек һин үҙеңдең һылыулығың, сағыу тауышың менән минең тормошомдо биҙәп килеп ингәйнең. Һинең минеке булырыңды белдем, тап шулай килеп сыҡты ла. Ошо матур йылдар, мөғжизәле балалар, түҙемлегең, иҫтәлекле көндәр бүләк иткәнең өсөн рәхмәт һиңә, яҡыным... Һин юҡ, ауыр. Быға ышанғым килмәй, һин һәр ваҡыт минең янымда ҡаласаҡһың... яныбыҙҙа, минең йөрәгемдә, беҙҙең балаларыбыҙ күҙҙәрендә... Яратам...”