Тоғролоҡ һүҙҙәрҙәге, эштәрҙәге, ҡылыҡтарҙағы дөрөҫлөк тигәнде аңлата. Тоғролоҡло кеше ялғанды һөйләмәй, бер кемде лә алдамай, хәйлә ҡормай. Ундай кеше башҡалар араһында хөрмәтле һәм дәрәжәле була.

Тоғролоҡто Аллаһ Тәғәлә һәр мосол­манға фарыз бурыс итеп йөкмәткән. Аят һәм хәҙистәрҙең күбеһендә тоғролоҡтоң әһәмиәте аңлатып бирелгән. “Тәүбә” сүрәһенең 119-сы аятында шулай тиелгән: “Эй, мөьминдәр, Аллаһтан ҡурҡығыҙ һәм тоғролоҡло кешеләр менән бергә булығыҙ!”

Һүҙе – үҙенә, үҙе һүҙенә килешкән кеше генә мосолман була ала. Мосолман нисек бар, шулай булыр, һүҙ һөйләгәндә өс нәмәгә иғтибар итер:
l тоғро һөйләр;
l вәғәҙә бирһә, вәғәҙәһендә торор;
l хәленән килмәҫтәй мәсьәләләрҙә кешене ышандырмаҫ.

Тоғролоҡ – пәйғәмбәрҙәргә хас сифат. Мосолман кешеһе пәйғәмбәрҙән үрнәк ала. Мөхәммәт ғәләйһис-сәләм шулай тигән: “Аллаһҡа ышан һәм һәр эшеңдә тоғро бул”.