Ағинәй хеҙмәттән йәм табып йәшәргә әйҙәй.Ауылдар буйлап командировкаларҙа йөрөгәндә төрлө кешеләр менән аралашырға, танышырға насип итә. Бишауыл-Уңғар ауылында йәшәгән Нәсимә инәй Ғәлиәхмәтова менән дә шулай ҡапыл һөйләшеп киттек.
84 йәшлек инәй бик алсаҡ, ихлас кеше булып сыҡты. Өлкән йәшкә етеүенә, тышта ҡара көҙ булыуына ҡарамаҫтан, ишек алды гөл-сәскәгә күмелгән, йорт эсе бөхтә итеп йыйыштырылған.
– Хеҙмәткә өйрәнгән ҡулдарҙың бер минут та эшһеҙ торғоһо килмәй, – ти ул, йылмайып. – Нисек ҡул ҡаушырып ултырмаҡ кәрәк? Беҙҙең быуын балалары бәләкәй саҡтан уҡ эштә сынығып үҫте бит. Һуғыш йылдарында өлкән апайҙар менән бер рәттән көлтә урҙыҡ, ни ҡушһалар, шуны башҡарҙыҡ. Мәктәптә алты класс ҡына белем алырға тура килде.
1955 йылда ошо ауыл егете Ғәлимйән Хажиәхмәт улына кейәүгә сығып, бер ул һәм ике ҡыҙға ғүмер бирә улар. Ҡыҙғанысҡа ҡаршы, бер сабыйҙары бәпес сағында уҡ вафат булып ҡала. Нәсимә апай колхозда быҙауҙар ҡарай, сөгөлдөрҙә эшләй. Ғәлимйән ағай Өфөлә милиционер булып хеҙмәт итә, урмансы эшен дә башҡара. Ауыл ерендә йәшәгәс, мал-тыуарҙы, ҡош-ҡортто күпләп аҫрай улар, баҡса тултырып йәшелсә-емеш үҫтерәләр. Балаларын да үҙҙәре өлгөһөндә эшһөйәр, кешелекле, кеселекле итеп тәрбиәләйҙәр. Нәсимә Кәрим ҡыҙы 13 йыл ауылдаштарына гәзит-журнал да ташый.
– Ике йыл Һәүәләй почтаһынан йәйәүләп йөрөнөм, аҙаҡ ҡына гәзит-журналды ауылға килтереп бирә башланылар, – ти инәй. – Ул саҡта өй һайын алты-етешәр баҫма алдыралар ине, хаттар, открыткалар күп килә торғайны. Таш тултырылған кеүек ауыр сумканы күтәреп, ҡар-буран, ел-ямғыр тимәй, өй беренсә таратып сыға инем. Гел маҡталып эшләнем, грамоталарым бихисап.
Бөгөн дә Нәсимә инәй иртәгәһе көнгә ышанысын юғалтмай, тыуған һәр таңға ҡыуанып ғүмер кисерә. Мәсеттә үткәрелгән байрамдарға йөрөй, балаларына, ейән-ейәнсәрҙәренә, бүлә-бүләсәрҙәренә изге доғаларын уҡып ҡына тора. Ҡәҙерле һәм ихтирамға лайыҡ өлкән йәштәге инәйҙе яҡындары ла иғтибарынан, ярҙамынан айырмай. Үҙе менән бергә йәшәгән ейәне Венер – өләсәһенең ныҡлы терәге.
Ауыл клубында Фәһимә Абдрафиҡова ойошторған һәр байрамдан гел бик ҡәнәғәт булып ҡайта Нәсимә Кәрим ҡыҙы.
– Өлкән быуын кешеләренең күңелен күргәндәре өсөн барыһына ла ҙур рәхмәт! Именлектә, тыныс тормошта татыу ғүмер кисерергә яҙһын һәр беребеҙгә, – тип теләй ағинәй.