Их, үҙ еремдә йәшәһәм...06.04.2018
Их, үҙ еремдә йәшәһәм...Бына тағы тыуған яғымдан йән өшөткөс хәбәр алдым: иллеһе лә тулмаған ауылдашыбыҙ яҡты донъя менән хушлашҡан. Бер кемгә зыяны теймәгән, ярҙамсыл, туғансыл, типһә тимер өҙөрлөк әзмәүерҙәй ир сираттағы эсеүенән һуң тора алмаған...

Тыуған төйәгемә ҡайтмағанға ике йылға яҡын ваҡыт үтте. Шул арауыҡта ауылым яғынан “эсеүҙән китеп барҙы...” тигән хәбәрҙе алтынсы тапҡыр ишетәм. Һап-һау, шап-шаҡтай ирҙәрҙе “йәшел йылан” быуып һала ла ҡуя. Нәҫелен дауам итер, тамырҙарының ҡеүәтен арттырыр, аҫаба ерен аяҡ терәп һаҡлар уҙамандарҙы... Эсеп әрәм булғандар араһында ҡатын-ҡыҙҙың да осрауы айырыуса тетрәндергес.
“Хәҙер ауылда йәшәү ауыр, проблема күп. Һиңә ситтән ҡарап аҡыл һатыу рәхәт ул”, – тиер миңә ҡайһы берәү. Юҡ, һис еңел түгел. Тәү сиратта мине күңел ғазабы яфалай. Тыуған еремдә иркен тын алып йәшәү бәхетенән мәхрүмлегем өлкәнәйгән һайын йөрәгемде нығыраҡ “тырнап” ҡанһырата, үкенес тойғоһо иҙә. Эйе, заманында Ватанымды “цивилизациялы тормош”ҡа алмаштырып, ят ерҙә тамыр йәйгән кеше мин. Йәшлек уйһыҙлығы...
“Тамыр йәйгән” тип яҙһам да, ысынында... Балаларыбыҙ әсә телен белмәй үҫте, ейән-ейәнсәрҙәребеҙ – төрлө милләт вәкилдәре. Уларҙың береһен дә, шулай уҡ иремде лә минең тыуған төйәгем ҡыҙыҡһындырмай, ауылым яҙмышы борсомай, туғандарымдың, яҡташтарымдың көнкүреше, аһ-зары һыҙландырмай. Эйе, иң яҡын кешеләрем күңел кисерештәремде тойорға, хәлемде аңларға, йыуатырға тейеш тә бит... Барыһына ла үҙем ғәйепле. Сит ерҙә йәшәһәм дә, балаларыма туған телемде өйрәтергә, күңелдәренә милли рух һалырға, тыуған яғыма йышыраҡ ҡайтып йөрөргә тейеш булғанмын да бит. Ошо хаталарым өсөн яуап бирәм хәҙер. “Ватанды һөйөү – имандың бер өлөшө”, – тигән пәйғәмбәребеҙ Мөхәммәт ғәләйһис-сәләм. Ә мин изге төйәгемде бөтөнләй икенсе ергә алмаштырҙым, өҫтәүенә балаларымды туған теленән яҙҙырҙым...
Ошондай ғазап тойғоһо кисерәм дә Ватанына тоғро ҡалған ҡәрҙәштәребеҙгә көнләшеп ҡуям. Сикһеҙ һоҡланам. Ниндәй бәхетле улар! Тыуған еренең бөтөн ләззәтен тойоп, ниғмәтен татып, иркен тын алып рәхәтләнеп йәшәйҙәр! Ватанында төпләнгәне, тимәк, иманын һаҡлағаны өсөн Аллаһ Тәғәлә уларға бәрәкәтте яуҙырып тора кеүек тойола миңә: үҙ ерендә үҙҙәрен хужаларса тоялар, нәҫелен арттыралар, рухи ҡиммәттәрен һаҡлайҙар, балалары, ейән-ейәнсәрҙәре менән туған телендә һөйләшәләр, туғандарына таяналар, милли кәсептәрҙе дауам итәләр...
Ошоноң менән дә ҡәнәғәт булмайынса, ниңә шайтан ҡотҡоһона бирелә икән ҡәрҙәштәребеҙ? Аллаһ Тәғәләнең ниғмәттәренә шөкөр ҡылып, тырышып эшләп, Тыуған илеңде гөлгә күмеп йәшә лә йәшә ине лә бит. Их, мин һеҙҙең урында булһаммы?! Бындай бәхетемә – Ватанымда бәрәкәткә күмелеп йәшәүемә – заманында үҙем аяҡ салдым шул...

З. ДӘҮЛӘТОВА.
Мәскәү өлкәһе.


Вернуться назад