Бигүк еңел булмаған шарттарҙа йәшәгән ҡатын һәр таңды шөкөр итеүҙән башлай, ти:
– Бәхетлемен, Хоҙайым! Ҡайһы ваҡыт эсеп алһа ла, ирем бар, бәләкәй, әммә уңайлы өйҙә йәшәйбеҙ. Эш булмаһа ла, үҙ шөғөлөм­дән аҡса килеп тора. Балаларым һау-сәләмәт: йүгерә лә һикерә...
Аллаһ Тәғәлә барыһын да ишеткән һәм уға:
– Бәхеттең нимә икәнлеген белмәйһең икән, – тигән. – Мә, уны ысынлап той!