Туғандарға ҡарата ихтирамлы булыу, уларҙы онотмау, күңелдәрен күреү – һәр кем өсөн әхлаҡи бурыс.
Яҡындарын һөймәгән әҙәм балаһы яҡшы кеше була алмаҫ. Төптө юҡҡа үпкәләп, бер-береңдең күңелен төшөрөү Исламға хас түгел. Ғаилә усағы туған-тыумаса менән ҡеүәтле. “Атаһы булмаған бала өсөн ағаһы яуаплы, апай иһә әсәй урынында булыр”, – тигән Пәйғәмбәребеҙ.
Ҡайһы берәүҙәр өйөндә хеҙмәтсе тота. Уның өсөн дә динебеҙ хаҡ билдәләгән. Ялланған кешене үҙең ни ашайһың шуның менән туҡланды­рыу, ғаиләнең бер өлөшө итеп ҡарау, яҡшы мөнәсәбәт күрһәтеү, һаулығына, рухи тәрбиәһенә иғтибар итеү мөһим.