– Ирем биге­рәк оҫта инде! – тип маҡтана бер балыҡсының ҡатыны. – Балыҡты туңдырып та, ыҫлап та, хатта консервалап та алып ҡайта!

* * *
Бер ир ҡалҡыуысына ҡарап бик оҙаҡ ултыра. Өсөнсө сәғәт киткәс, ҡаты­ны йыуыныу бүлмә­һенә инә:
– Ултырма бында, бар ба­­лығыңа! Миңә кер йы­уырға кәрәк.

* * *
Уҡытыусы бәләкәй генә йәйен балаһын то­топ, уға оҙаҡ һоҡланып ҡарап ултырған. Унан:
– Хәҙер ҡайт инде. Ир­тәгә атай-әсәйеңде эйәр­теп килерһең, йәме, – тип балыҡты һыуға ырғыт­ҡан.

* * *
Яр буйында берәү ҡар­маҡ һалып ултыра икән. Ә балыҡ ҡапмай ҙа ҡапмай. Шул ваҡыт крокодил һыуҙан башын сығарып ҡарай:
– Ни эшләй, ҡапмаймы?
– Юҡ шул.
– Бәлки, үҙең һыу инеп сығырһың?..

* * *
Баҙарҙа берәү туңған балыҡ һатып тора икән. Янына икенсеһе килә:
– Был балығың ниңә кәкерәйгән?
– Йылғаның боролошонан уҙғанында тотҡай­ным…