Ҡатын-ҡыҙҙың күпселеге ҡулына матур балдаҡ, беләҙек тағып йөрөргә ярата. Әммә кешене биҙәүестең күплеге тү­гел, ә килешле, зауыҡлы итеп һайланыуы матурлай. Дөрөҫ алынмаған балдаҡтың, мәҫәлән, һеҙҙең етешһеҙ­лектәрегеҙгә тағы ла нығыраҡ иғтибар йүнәлттереүе ихтимал. Ошондай хәлдә ҡалмаҫ өсөн, түбәндәгеләрҙе иҫегеҙҙә тотоғоҙ:
- оҙонса ташлы балдаҡтар бармаҡ­тарҙы – нәҙек, ҡулды нәзәкәтле, нәфис итеп күрһәтә;
- киң балдаҡтар, шулай уҡ ҙур ташлылары ла, ҡулдарҙы ауырайта. Буйы ныҡ ҙур булмаған, ҡулдары ла бәләкәй кешеләргә бындай биҙәүестәр йөрө­төргә кәңәш ителмәй;
- нәҙек, селтәрле биҙәкле балдаҡтар йәш ҡыҙҙарға бигерәк килешә, уларға наҙлылыҡ өҫтәй;
- бер юлы бер нисә балдаҡ тағыу өсөн уларҙы иғтибар менән һайлау, тап килтереү зарур. Бары Көнсығыш сти­лендәге биҙәүестәрҙе генә ҡулда түгел, хатта бер бармаҡта күп итеп йөрөтөп була.

Балдаҡ һайлар алдынан үҙегеҙҙең үлсәмегеҙҙе тикшереп белегеҙ, юғиһә бәләкәй йә, киреһенсә, ҙур биҙәүес менән мәшәҡәтләнерһегеҙ.