“Ҡатын-ҡыҙ ирҙең ҡабыр­ға­һынан яралған” тигән бил­дәле әйтем бар. Хикмәте шунда: нес­кә затты ҡабырға менән са­ғыш­тырып ҡарағанда, уны турайтам тип ҡапыл һындырып ҡуйыуың бар, ә нисек бар, шулай ҡал­дырһаң, ғүмер буйы шул кәкре ҡатын менән көн итәсәкһең. Был һүҙҙәр тағы бер ҡат ҡатын-ҡыҙ­ҙың күбәләктәй наҙлы, сәскәләй нәфис һәм серле зат икәненә ишаралай.
Донъялағы иң уңған, иң матур, иң бәхетле ҡатын бу­лыу өсөн тағы бер сәбәп. Әгәр был тормошта ире ҡаты­нынан бар яҡлап та ҡәнәғәт икән, тап шул ҡатынға Ожмах ҡапҡалары аша үтеү бәхете йылмаясаҡ.
Етәкләшеп йөрөүҙең фай­ҙаһы. Ир менән ҡатын бер-береһенә һөйөү менән бағып, ҡулға-ҡул тотоношоп йөрөгәндә, уларҙың бармаҡтары араһынан барлыҡ гонаһтары ҡойолоп төшөп бөтә.