Атай, йәнем, бик һағынам һине!15.02.2014
Совет ғәскәрҙәрен Афғанстандан сығарыуға 25 йыл тулды. Атайым Фәүис Камали улы ошо көнгә тиклем йәшәһә, шатлығының сиге булмаѕ ине. Ғаиләбеҙ менән байрам итер инек... Ләкин ул 2005 йылдың 30 ноябрендә, миңә өс йәш булғанда, беҙҙе мәңгелеккә ташлап китте.

Әсәйем менән ағайымдар ышанмаһа ла, ул көндө бөгөнгөләй хәтерләйем. Һуҙылып ятҡан атайымдың йөҙөн асып күрһәттеләр. Шунан беҙҙе туғандар үҙҙәренә алып китте. Атайым үлгән көндә ҡоро һыуыҡ ине. Уны ерләп ҡайтҡас, бөтә донъяны ап-аҡ ҡар ҡапланы. Бәләкәй ағайымдың ныҡ итеп илауы хәтеремдә ҡалған. Атайҙы юғалтҡанда кескәй генә булһам да, ул минең күҙ алдымдан бер ҡасан да киткәне юҡ. Әгәр әле иѕән булһа, уға 53 йәш тулыр ине.
Атайым 1961 йылда Илеш районының Иѕәнбай ауылында тыуған. Урта мәктәпте тамамлағас та Совет Армияһы сафына китә һәм Афғанстанға эләгә. Бер йылдан ҡаты яралана. Уға ҡатмарлы махсус задание бирелә. Китер алдынан иптәшенә хат менән сәғәтен бирә: “Ҡайта алмаһам, беҙгә барып, әсәйемә тапшыр”, — ти. Уны үлгән тип уйлайҙар. Бәхеткә күрә, атайым иѕән ҡала. Хеҙмәттән өсөнсө группа инвалиды булып ҡайта. Шунан Өфөләге урман хужалығы техникумына уҡырға инә, ғүмеренең аҙағына тиклем урман хужалығында мастер булып эшләй.
Беҙҙең өйҙә уның өс наградаһы һаҡлана. Улар — “Воину-интернационалисту от благодарного афганского народа”, “За боевые заслуги” һәм “70 лет Вооруженным Силам СССР” миҙалдары. Мин уларҙы оҙаҡ итеп ҡулымда тотоп ултырам. Күҙемә йәш килә, атайым ысын ир-ат булған икән. Һуғышта ғына түгел, тыныс тормошта ла лайыҡлы итеп йәшәгән.
Ағайымдар ҙа атайым кеүек аҡыллы, тәртипле, тырыш. Өлкәне Эльвир Түбәнге Кама ҡалаһында нефть химияһы техникумын тамамланы. Бөгөн Мәскәү өлкәһендә контракт буйынса взвод командиры булып хеҙмәт итә. Радим ағайым да мәктәпте гел “бишле”гә генә тамамлап, әле Өфө дәүләт нефть техник университетының икенсе курсында уңышлы ғына белем ала. Әсәйем Физәлиә Фәүис ҡыҙы мин уҡыған гимназияла фельдшер булып эшләй.
Мин дә тырышып гел “бишле”гә уҡыйым, музыка һәм сәнғәт мәктәбендә шөғөлләнәм, төрлө бәйгелә ҡатнашам. Атайымдың минең үѕкәнемде күрмәүе, уңыштарыма һөйөнөп, ғорурлана алмауы ғына үкенесле. Ауыр саҡта башымдан һыйпаһа, арҡамдан яратһа, рәхәт булыр ине. Афған һуғышы геройҙарын телевизорҙан күрһәм, шатланам да, ҡайғырам да. Иѕән булһа, атайым да улар араһында йөрөр ине, тип уйлайым. Атай, йәнем, бик һағынам һине!..
Афғанстанда хеҙмәт иткән ағайҙарҙы байрам менән ҡотлайым. Ағайҙарыма атайым өлөшөнә төшкән хәсрәттәр теймәһен, тип теләйем. Күгебеҙ һәр ваҡыт аяҙ булһын, ҡатындар — тол, балалар атайһыҙ ҡалмаһын!
Ғәлиә ИМАМОВА,
Үрге Йәркәйҙең
1-се гимназияһы
уҡыусыһы.



Вернуться назад