Рәмил Сурағол һүҙҙәре,
Ризуан Хәкимов көйө.


Кешегә ғүмерҙәр
бирелә
Мең түгел, бары тик
бер генә.
Ҡулымдан төшөрмәм
мин һине,
Йәнкәйем, төшөрмәм ғүмергә.

Тиҙ үтә был тормош яҙҙары,
Ә алда — һалҡыны, ҡарҙары.
Мин һине өшөтмәм, туңдырмам —
Онотма, йәнкәйем, мин барын.

Беҙ икәү — бер бөтөн: һин дә мин,
Ҡайғы ла, шатлыҡ та гел уртаҡ.
Йөрәктәр мәңгегә бәйләнгән —
Мөхәббәт — мәңгелек табышмаҡ.

Ҡушымта:
Мин һине ташламам мәңгегә-мәңгегә
Шул әсе яҙмыштар ҡулына.
Ташламам бер ҡасан, бер ҡайҙа, бер кемгә —
Эй, Хоҙай, иҫәнлек бир һин миңә!
Бәхетле булырға килгәнбеҙ был ергә —
Эй, Хоҙай, иҫәнлек бир һин беҙгә!