Донъяға бала тыуҙырып, уны бағыу, тәрбиәләү күберәк әсәйҙәр иңенә төшә. Әсә — изге, яғымлы исем. Ул сәңгелдәк бәүелтеп, күңел йырын көйләп, күкрәк һөтөн, күҙ нурын, йөрәк йылыһын биреп, йоҡоһоҙ төндәр үткәреп сабыйын тәрбиәләп үҫтерә.

Әсәйем — Камилә Нияз ҡыҙы Фәйзул­лина, атаһы золом ҡорбаны булғас, 13 йәштән дүрт һеңлеһе менән (иң кесеһе — бер йәшлек) өләсәйем ҡарамағында үҫә. Үҙенең моңло тауышы менән башҡорт халыҡ йырҙарын йырлап, күптәрҙең күңелен арбай.
1941 йылда Темәс педучилищеһын тамамлап, 37 йыл ғүмерен Ейәнсура районы­ның Байыш ауылы мәктәбендә башланғыс класс уҡыусыларына белем биреүгә арнаны. Ике апайым, ирҙәре йәшләй баҡыйлыҡ­ҡа күскәс, һигеҙәр бала тәрбиәләп үҫтерә, ә мин биш балалы ғаиләлә үҫтем.
Еңгәйҙәрем – Мәфтуха Йылҡыбаева, Мәр­фуға Ҡунысбаева – туғыҙар балаға ғү­мер бирә. Икеһенең дә балалары — юға­ры белемле белгестәр. Шуныһы ҡыҙғаныс: Мәрфуға еңгәй үкһеҙ етем, тома наҙан, уҡый ҙа, яҙа ла белмәй, әммә фекерен дө­рөҫ әйтә белгән, үтә лә баҫалҡы, аҡыллы ҡа­тын ине, балаларының үҫеп, ҡыуаныс-ҡаҙаныштарын күрә алмай, йәшләй генә яман шеш ауырыуынан вафат булды. Бәхеткә, балалары үҫеп, юғары уҡыу йорттарын тамамлап, тормошта үҙ урындарын тапты.
Үҙҙәре етемлекте күреп, тормош ауыр­лығын да, һуғыш афәтен дә кисергән көслө рухлы, киң күңелле әсәйҙәр тураһында: “Бына ниндәй беҙҙең әсәйҙәр”, – тип ғорурлыҡ менән әйтә алам.
Әсәйемә

Күңел йырың тыңлап,
йөрәк йылың тойоп,
Күмәк үҫтек, әсәй, һинең итәктә.
Нурлы йөҙөң, йомшаҡ ҡулың наҙы
Әле иҫтә, ситкә китһәк тә.
Һинең янда үҫеп, буй еткереп,
Таралыштыҡ төрлө яҡтарға.
“Әсәй, хәлең нисек?” тип
һағынып ҡайттыҡ,
Ҡайта алмаһаҡ, яҙҙыҡ хаттарҙы.
Ҡайтыр булһаҡ әгәр, һин талпынып,
Сыға инең ҡапҡа төбөнә.
Тыртыҡ ҡулдарыңды ҡаш өҫтөнә ҡуйып,
Әйтә инең: “Ҡайһы балам күренә?”
Утың һүндермәйсә, ҡаҙан тирәһендә
Өтәләнеп ашың бешерәһең.
Тәҙрәгә килеп, күҙең йәшләндереп,
Өҙөлөп, әсәй, беҙҙе көтәһең.
Тормош һабаҡтарын өйрәтеп беҙгә,
Һис бирмәнең яуыз уйҙарға.
Әйттең, үҙем күргән ҡайғы-бәләләрҙе
Яҙмаһын, тип, һеҙгә күрергә.
Бала сағың уҙған етемлектә,
“Халыҡ дошманы” тип мөһөр һуҡҡандар...
Иртә лә генә ҡырау төшкән сәскә,
Маңлайыңда тәрән һырҙар бар.
Тормош ауырлығын күп күтәрҙең,
Һуғыш афәтен дә кисерҙең.
Тыныс, оҙаҡ йәшә әле ерҙә, әсәй,
Тыуыр көнөң ҡыуаныс килтерһен!
Үҫтерҙең һин беҙҙе, төн йоҡламай,
Һәммәбеҙгә бүлеп ризыҡты.
Һинең алда баш эйәбеҙ, әсәй,
Ҡабул ит һин беҙҙең рәхмәтте!

Мәйсәрә АҠЙЕГЕТОВА.

Өфө ҡалаһы.