Изге “Ҡөрьән Кәрим”дә “Хәдид” (“Тимер”) сүрәһе бар. Ул 29 аяттан тора. “...кеше ғәҙел булһын тигән ниәттә үлсәү индерҙек һәм тимер төшөрҙөк. Унда әҙәм балалары өсөн бөйөк көс, күп файҙа бар. Кемдең Аллаһ менән Уның рәсүленә йәшерен генә ярҙам иткәнен белер өсөн дә кәрәк ул”, – тиелгән сүрәлә.
Тимәк, Раббыбыҙ тарафынан ебәрелгән ниғмәтте ҡәҙерләргә, көнкүрештә әүҙем ҡулланырға тейешбеҙ. Әл-хәмдү лил-ләһ, төбәгебеҙҙә был бурысты ныҡлы аңлап, мосолман тормошон күркәмерәк, зауыҡлыраҡ, уңай­лыраҡ итергә тырышҡан ир-ат байтаҡ. Шуларҙың береһе – Бөрйән районының Иҫке Монасип ауылы уҙаманы Сабит Бикмәтов. Дин юлындағы ҡәрҙәшебеҙ урындағы мәсеттә имам-хатип бурысын атҡара.
– Утыҙ йылға яҡын ғүмеремде мәғарифҡа бағышланым, – ти ул. – Ауылыбыҙҙың мәктәбендә рәсем, технология дәрестәрен алып барҙым. Хаҡлы ялға сыҡҡас, ниндәйҙер шөғөлгә тотоноу теләге тыуҙы. Ул, уйлауымса, үҙемә генә түгел, башҡалар өсөн дә файҙалы булырға тейеш. Ошо маҡсатым күптәнге хыялымды тормошҡа ашыра башлауға этәргес бирҙе: тимер эшенә тотондом.
Сабит Мәжит улы аҙ ғына ваҡыт эсендә ауылдаштарын бихисап хеҙмәт емеше менән һөйөндөрөргә, һоҡландырырға өлгөргән. Тимерҙән иретеп йәбештереп, һырлап яһалған әйберҙәрҙең матурлығы, зауыҡлылығы “аһ!” итмәле: сағыу ҡыҙыл, һары төҫтәге рауза сәскәләре менән биҙәлгән гөл ултыртҡыстар, милли биҙәктәр һалынған ҡапҡаслы мунса мейестәре, утын ташығыс, тотҡалары толомдай ишелгән ҡупшы һоҫҡо, тәртешкә, ҡыҫҡыстар...
– Тимерҙе бөгөү, төрлө фор­маға индереү өсөн кәрәкле ҡоролмаларҙы үҙем яһап алдым, – ти Сабит Мәжит улы. – Оҫта­ханамдағы мейесте газ менән эшләй торған итеп ҡулайлаш­тырғанмын. Кәрәкле тимер-томорҙо яҡынлата Белорет ҡалаһынан ташыйым. Эш, әл­биттә, еңел түгел. Әйтәйек, раузаның һәр тажын бөгөү ғәйәт күп ваҡыт, сыҙамлыҡ талап итә. Ижади мөхиткә башкөллө сумаһың. Аҙаҡ күҙҙе һөйөн­дөргән сәскәләрҙән сикһеҙ кинәнес кисерәм, әл-хәмдү лил-ләһ.
Көндәлек тормошта кәрәкле ябай ғына әйберҙәргә йән өрөп, сәнғәт юғарылығына күтәргән оҫтаның хеҙмәте тирә-йүнгә бәрәкәт өләшкәндәй. Унан күреп, башҡаларҙың да күңелендә тимер эшенә ҡарата ҡыҙыҡһыныу уяна, йорт-ихатаһын тағы ла матурыраҡ, зауыҡлыраҡ итеү теләге тыуа. Өлкән ир-ат ҡына түгел, малайҙар ҙа һөнәрҙең үҙенсәлектәренә төшөнөргә тырыша, берәүҙекенә лә оҡша­маған яңы биҙәктәр уйлап табырға ашҡына. “Күңел – игенлек, унда изгелек, матурлыҡ орлоҡтары сәсергә кәрәк”, – тип юҡҡа ғына өйрәтмәй шул дин әһелдәребеҙ. Ҡөрьәндә телгә алынып, “унда бөйөк көс һәм файҙа бар” тип билдәләнгән икән, тимәк, тимерҙән килгән бәрәкәттең иге-сиге юҡ. Ошоға үҙ миҫалында инандырып йәшәгән Сабит Бикмәтовтың киләсәккә изге ниәт-маҡсаттары бихисап.