Гөлнара – шәфҡәт туташы, ә Рөстәм лицей-интернатта уҡытыусы булып эшләй. Ҡы­уанып йәшәй йәштәр. Һай­лаған һөнәрҙәре икеһенең дә күңеленә яҡын. Бер-бер артлы тыуған сабыйҙары тәтелдәп йөрөй. Әммә көтмәгәндә бә­хетһеҙлек килә: көндәрҙең береһендә йорттары янып көлгә әйләнә. Ҡайғырып йөрөп кенә бер ни ҡылып булмай, тапҡан-таянғанын тиненә тиклем һаҡлап тотоноп, йәнә йорт бөтөрөп сыға бөтмөр ғаилә. Инде үткәндәр бер сама онотолоп, дәртләнеп кенә йәшәп ятҡанда, тағы хужалыҡҡа “ҡыҙыл әтәс” ҡунаҡлай...
Ул ваҡытта Дәүләтовтарҙың ни кисергәнен шундай ҡазаға дусар булғандар ғына аңлар, моғайын. Артабан нисек йәшәргә? Ни өсөн тап ошо афәт уларға ябырылды? Был бит үҙенән-үҙе килгән бәлә түгел. Кемдеңдер мәкерле эше.
Бынан һуң уҡытыусы менән шәфҡәт туташының хеҙмәт хаҡына ғына өй һалыуҙы күҙ алдына ла килтереп булмай. Беҙҙә белем, хеҙмәт кеше­һенең эше тейешенсә баһа­ланмай шул. Кәңәшләшкәндән һуң, Рөстәм дә, ҡатыны ла яратҡан эш урынын ҡал­дырып, эшҡыуарлыҡҡа тото­норға ҡарар итә.
Ғаилә башлығының бәлә­кәйҙән ҡул эшенә тилберлеге, педагогия колледжында ошо йүнәлештә белем алыуы ла уй-ниәтенә көс, дәрт өҫтәй. Ҡатынының теләген йөпләп тороуы сәм бирә. Кредит, тейешле документтар юллау башлана. Шулай итеп, бер аҙҙан Мәсәғүт ауылында “Тәҙрәләр донъ­яһы” фирмаһы барлыҡҡа килә. Пластик тәҙрәләрҙән тыш йәнә йөҙлөктәр, тимер һәм ағас ишектәр ҙә етештерә улар.
Бөтмөр ғаиләнең әкиәт иле кеүек донъяһына, ихаталарында асылған оҫтаханаға һоҡланып ҡарап йөрөйбөҙ. Бөгөн улар 16 кешене эшле иткән. Ана, Юрий Насибуллиндың ҡулдарына күҙ эйәрмәй. Быяланы йәһәт кенә киҫеп, тәҙрә йыйыусы егеттәргә тапшыра. Динис менән Илфат Ғабдуллиндар әҙер рамдарҙы үлсәп, тишектәр уйып, өлгөләрҙе ҡаптырып та ҡуя...
Бөгөн район үҙәгендә ошондай уҡ эш менән бер нисә урында шөғөл­ләнһәләр ҙә, тап Рөстәм етәкләгән фирманы юллап килеүҙәре осраҡлы түгел.
Был хаҡта етәксе:
– Бөгөнгө заманда бары сифат менән генә алдырырға, заказ би­реү­селәрҙең ихтирамын яуларға мөмкин, – ти. – Берәүҙең үтенесен еренә еткереп үтәһәң, ул икенсе кешегә тәҡдим итә. Шулай дан китә инде.
Әлбиттә, заман алға барған һайын халыҡтың ихтыяжы ла үҫә. Һәр кем матур йәшәргә, донъяһын береһенән-береһе уҙҙырып тигәндәй биҙәкләргә, һырларға тырыша. Тимәк, был бул­ғанына шөкөр ҡылып бер урында ғына тапанырға ярамай тигәнгә ишара.
Гөлнара беҙгә киләсәккә уй-хыялдары хаҡында һөйләй.
– Күптән түгел Татарстанға барып, тәҙрә йөҙлөктәрен семәрләп яһау буйынса эш алымдарын өйрәнеп ҡайттыҡ, – тип матур фотоһүрәттәр менән таныштыра.
Дәрт һәм сәм менән тотонғанға күрә лә эше ырамлы Дәүләтовтарҙың.