Игеҙәктәр, ғәҙәттә, бер-береһенә һыу тамсыһылай оҡшаған тип беләбеҙ. Шулай ҙа буй-һыны, ҡиәфәттәре генә түгел, хатта холоҡ-фиғеле менән дә айырылып торған игеҙәктәр осрап ҡуя ҡайһы саҡ.

Хәйбулла районында тыуып үҫкән Гөлиә менән Зилиә Мәмбәтоваларҙы бала сағынан уҡ ата-әсәһе генә түгел, ауылдаштары ла бер ҡыйынлыҡһыҙ айыра. Гөлиәнең буйға оҙонораҡ, ә Зилиәнең, киреһенсә, тәпәше­рәк булыуы ярҙамға килә уларға. Әммә ҡыҙҙар үҙҙәренең игеҙәк икәнлеген билдәләп, бер төр­лөнән кейенергә ярата.
Игеҙәктәргә бәйле ҡыҙыҡлы хәлдәр йыш ҡына була. Белем алған ваҡытта бер-береһе өсөн имтихан тапшырған мәлдәре лә юҡ түгел. Әммә былар, бәхеткә күрәме, үкенескәме, Гөлиә менән Зилиәне урап үтә.
– Ҡыҙҙарҙың кемеһе кем икә­нен белеп торабыҙ, холоҡтары ла төрлөсә, – ти был йәһәттән улар­ҙың остаздары, игеҙәктәр белем алған БДУ-ның Стәрле­тамаҡ филиалындағы башҡорт филологияһы факультеты уҡытыусылары.
Холоҡ-фиғелдәренә килгәндә, ҡыҙҙарҙың кемеһе үткерерәк, кемеһе оялсаныраҡ икәнлеге, әйҙә, сер булып ҡалһын. Иң мө­һиме – Зилиә лә, Гөлиә лә эскерһеҙ һәм изге күңелле, улар кешене бер ҡасан да йылы һүҙҙәренән, ярҙамдарынан мәх­рүм итмәй. Икеһе лә гүзәллеккә һәм сафлыҡҡа ғашиҡ. Ошо йәһәт­тән, ысынлап та, һыу тамсыларылай оҡшаш был һылыуҙар.