1953 йылда Башпединституттың беренсе курсына килдем. Бер көндө башҡортса яҙылған иғлан күрҙем. Студенттарҙың ижади түңәрәк ултырышы була икән. Билдәләнгән ваҡытҡа килдем. Ул саҡ пединститут Коммунистик урамының 19-сы бинаһында ине. Коридорҙа унлап егет тора. Танышабыҙ. Күбеһе өсөнсө курс егеттәре: Ким Әхмәтйәнов, Хәниф Сафаров, Ихсан Әхтәмйәнов, Шакир Бикҡолов, Зөфәр Ғәбсәләмов, Рәйес Фәтҡуллин...
Түңәрәктең тәүге ултырышында план тикшерҙеләр – ул саҡта план үтәлһә-үтәлмәһә лә – кемдәрҙеңдер шиғырҙарын ҡаранылар, уныһы хәтерҙә ҡалмаған. Мин, ғүмерҙә ишетмәгән һүҙҙәрҙе ишетеп, тегеләрҙең белемлелегенә, үҙемдең наҙанлығыма иҫем китеп ултырам. Һүҙҙәре ҡайһылай бит: «яңы образ», «тапалған деталь», «үҙенсәлекле рифма», «оригиналь фекер», «ҡабатлауҙар», «кеше әйткәнде әйтәләр» һәм башҡалар. Рәшит Ниғмәти, Мостай Кәрим, Назар Нәжми, Ғилемдар Рамазановтарҙың ғына түгел, Есениндың, Маяковскийҙың, мин белмәгән тағы әллә ниндәй бөгөнгө Мәскәү шағирҙарының әҫәрҙәрен килтерәләр, бәхәсләшәләр. Аптыраҡ, шиғырға ла шундай әһәмиәт бирерҙәр икән! Мин үҙем шиғыр яҙып маташһам да, бик уҡып бармайым, кеше лә уҡымайҙыр, тим. (Ә бына минеке баҫылһа инде – бөтөн донъя уҡыр һымаҡ!) Бер шиғыр өсөн донъя емерерҙәй булып бәхәсләшәләр, әйтерһең, шул шиғыр баҫылһа йә баҫылмаһа, күк ҡабағы емерелә лә төшә. Тыңлап ултырыу – мәрәкә.
Биш йыл буйына бер генә ултырышты ла ҡалдырманым, үҙемдең бер нисә хикәйәмде лә тикшерттем.