* * *
Таңғы алты тулыр-тулмаҫ улар ойошмаға килеп тә етте. Тышта һыуыҡ ине, йылыла торайыҡ тип, вахтаға инделәр. Бына хәҙер ойошма етәксеһен шоферы алып килер ҙә, Зәбир менән Сәлимә машинаға ултырыр. Шунан елдерәсәктәр!...
Барыһы ла улар уйлағанса килеп сыҡты. Сәлимә эштән көн алды, шуға ла шатлығынан нимә эшләргә лә белмәй. Берсә балалар кеүек ире менән уйнап маташа, уны ҡытыҡлап та ала. Нимәнелер онотманыҡмы тигәндәй, сумкаһын барлай башлай.
Зәбир тәҙрәнән күҙен алмай. Етәксе килеп етһә, уны көттөрөп тороу килешкән эш түгел.
— Ана, ҡап-ҡара төҫтәге "Волга" күренде. Флорид Әғзәмович килә! — тине Зәбир, йылмайып. — Машина китеп бармаһын тигәндәй, улар, күстәнәс тулы ауыр йөктәрен тотоп, тышҡа йүгереп сыҡты.
Быларҙы күргәс тә, етәксе машинаның алғы тәҙрәһен төшөрҙө:
— Һаумыһығыҙ! — тинеләр икеһе лә бер тауыштан.
— Әйҙә, йәһәтерәк ултыр! — Түрә Сәлимәне бөтөнләй күрмәгәндәй бойороҡ бирҙе. Зәбир алдан уҡ кәләшен алып барыу хаҡында килешмәгәне өсөн уңайһыҙлана биреп һүҙ башланы:
— Флорид Әғзәмович, мин Сәлимәмде лә алғайным. Буш урын бар бит. Күптән әсәһен күргәне юҡ.
Флорид Әғзәмович күҙҙәрен аҡайтып ҡарап ҡуйҙы. Эш ниҙә икәнен аңлағас, шунда уҡ йөҙө үҙгәрҙе. Берсә Сәлимәгә, берсә Зәбиргә асыулы ҡараш ташланы. "Килештерҙең, былай булғас" тигәндәй, тамаҡ ҡырып алды.
— Ҡыҙыҡ ҡына ошо йәштәр. Уйҙарында гел шәхси мәнфәғәт. Әбей-һәбейҙәргә инеп йөрөргә ваҡытым барҙыр шул. Мине башлыҡ көтә!
Етәксеһенең был ҡыланышына Зәбиргә кәләше алдында уңайһыҙ булып китте.
— Беҙгә район үҙәгенә барып етһәк тә хуш, — йылмайырға тырышып, Сәлимә һүҙгә ҡушылды. — Ауылыбыҙ үҙәктән алыҫ түгел ул. Унда үҙем барып етермен.
— Алыҫмы-юҡмы — унда минең эшем юҡ, — ҡабаланыуҙарын белдереп, етәксе сәғәтенә ҡарап ҡуйҙы. — Әйҙә, ваҡытты һуҙмайыҡ. Юл ыңғайы тағы ике кешене ултыртып алырға кәрәк. Улар менән алдан килешелгән. Һеҙҙе, һеңлем, бер нисек тә алыу мөмкинлеге юҡ. Урын юҡ!
Сәлимәнең йөҙө үҙгәрҙе. Бар хыялдары селпәрәмә килгәнгә, бына-бына күҙ йәше бәреп сығыр төҫлө. Ә Зәбирҙең ғәрләнеүе алҡымына килеп тығылды! Кәләше алдында шул тиклем мәсхәрәгә ҡалды бит. Етәксеһе менән алдан килешмәйенсә, тот та кәләшен алып кил. Ә машинала урын юҡ. Исмаһам, нисә кеше барасаҡ, тип алдан һорамаған. Хәҙер кәләшенең күҙенә нисек ҡарамаҡ кәрәк! Был тиклем дә оятҡа ҡалғаны булмағайны.
— Әйҙә, Зәбир, ҡуҙғалдыҡ! — Флорид Әғзәмович уға, артҡа ултыр, тип ҡулы менән ишараланы. — Ә һеҙ, һеңлем, ғәйепкә бөкмәгеҙ!..
Зәбир, күҙенә лә ҡарамайынса, һөйөклөһөн ҡосаҡланы ла битенән үпте. Машинаның артҡы ишеген асҡас, көскә-көскә телгә килде:
— Көймә, зинһар, йәнем. Барырбыҙ әле ошо арала, — Зәбирҙең ултырыуы булды, машина ажғырып урынынан ҡуҙғалды.
Ҡайҙа барырға, нимә эшләргә белмәй шаңҡып, Сәлимә юл уртаһында ике сумкаһын күтәреп ҡалды.
Зәбир оҙаҡ ҡына шым барҙы. Етәксеһенә нәфрәтенән сыҙай алмай ултырҙы. Әгәр Флорид Әғзәмович йәштәше булһа, билләһи, осора һуғыр ине. Ә былай етәксеңә нисек ҡул күтәрмәк кәрәк. Шунда бер урын йәл инеме? Әгәр теләге булһа, дүртәүләшеп булһа ла артҡы яҡта һыйырҙар ине әле!
Юҡҡа ултырып киткәнмен, тип үкенде. Барһын ине әйҙә үҙе. Тауарҙы нисек ҡулланырға кәрәклеген шундағы башлыҡҡа аңлата алмай, йыйып күрһәтә белмәй оятҡа ҡалыр ине. Сәлимәһен ҡалдырғанына үҙен юл буйына һүкте лә һүкте Зәбир. Флорид Әғзәмович нимәлер һораһа, "эйе" йәки "юҡ" тип кенә яуап ҡайтарҙы. Юлда ике кешене ултыртып алырға тейешбеҙ, тигән хәбәре лә буш булып сыҡты. Бер кемде лә алманылар. Тимәк, машинаһын йәлләне, тип, тештәрен ҡыҫып, үҙ алдына һөйләнеп ҡуйҙы егет.
Бындай хәлдән һуң уға Флорид Әғзәмовичтың һәр һүҙен ишетеү үҙе бер яза кеүек тойолдо. Тоноҡ тауышы, шоферға бер туҡтауһыҙ мыжып килеүе Зәбирҙең асыуын көсәйтте генә. Төш етеүгә улар район хакимиәтенә килеп еткәйне. Алдан уҡ, Флорид Әғзәмовичтың ҡушыуы буйынса, Зәбир багажниктан ауыр йәшникте алды ла етәксеһе артынан эйәрҙе.
Флорид Әғзәмовичтың аҙымдарынан уҡ түрәлеге күренеп тора. Дәрәжәһен белеп кенә баҫа. Берсә туҡтап ҡалып, ян-яғына ҡарап ҡуя. Шунан, сәхнәгә күтәрелгәндәй, етеҙ аҙымдар менән башын ғорур күтәреп алға ынтыла. Ә Зәбир уның көсөгө кеүек, ауыр йәшник күтәреп, арттан тәнтерәкләй.
Ишек төбөндә ҡаршы алыусы булманы, әммә Флорид Әғзәмович кәйефен төшөрмәне, туп-тура башлыҡтың ҡабул итеү бүлмәһенә юлланды.
— Ә, килеп еттегеҙме? — Ҡунаҡтарҙы күргәс, секретарь ҡыҙ урынынан торҙо. — Юл арытҡандыр, моғайын?
Яғымлы тауышты ишеткәс, Флорид Әғзәмовичтың эсенә йылы йүгерҙе.
— Көн нисектер боҙолдо ла китте, — тип, форсаттан файҙаланып, зарланып ҡуйҙы ул. — Әммә яҡын дуҫтарға барыр өсөн ел дә, ямғыр ҙа ҡамасауламай. Елеп килеп еттек, тиһәң дә була.
Беҙ башлыҡтың бүлмәһенә үтәйек әле тигәндәй, ҡулы менән ишеккә ымлап ҡуйҙы.
— Ғәфү итегеҙ, көтөлмәгән хәл килеп сыҡты бит әле, — секретарь ҡыҙ аҡланырға тырышты. — Башлыҡты бик мөһим эш буйынса Өфөгә саҡыртып алдылар...
— Бына һиңә мә! — Флорид Әғзәмовичтың ауыҙы ослайып китте. — Беҙ бит алдан килештек!
— Мин һеҙҙе аңлайым. Әммә уны юғарынан саҡырттылар. Шунан һеҙҙе иҫкәртәйем тип шылтыраттым, тик секретарығыҙ, күптән юлдалар, тине.
— Бәрәкәт! — Ойошма етәксеһе, асыуланып, ҡулындағы папкаһын өҫтәлгә шап иттереп бәреп ебәрҙе. — Алыҫ араға ҡысынып йөрөйөмдөр шул! Килешкәнсә бер нисә тауарҙың төрөн дә алып килгәйнем. Һеҙҙең районға хужалыҡ өсөн бик кәрәкле әйбер ул, белгегеҙ килһә!
— Уныһын беләм. Хакимиәт башлығы договорығыҙҙы һәм тауарҙы ҡалдырырға ҡушты. Борсолмағыҙ, ул мәсьәлә ыңғай хәл ителәсәк. Тик башлыҡ үҙе бөгөн булмай.
Флорид Әғзәмовичтың барлыҡ уй-ниәте юҡҡа сыҡты. Район башлығы менән гәпләшеп сәй эсерҙәр, сер уртаҡлашырҙар, тип уйлағайны. Үҙе менән алған коньякты ла йотоп алһалар, эштәре харап шәп китәсәгенә шиге юҡ ине. Башлыҡ үҙендә ҡуна ҡалдырыр тип тоҫмаллағайны. Бына һиңә!
Улар йәшникте һәм килешеү ҡағыҙын ҡалдырҙы ла урамға сыҡты. Ойошма етәксеһенең һөмһөрө ҡойолғайны. Йәш белгес алдында уңайһыҙ хәлгә ҡалғаны өсөн оялды. Исмаһам, берәр сынаяҡ сәй эсерергә лә баштары етмәне бит. Ә был район үҙәге булып торған ҡасаба һиңә Өфө түгел — аҙым һайын буфет юҡ.
Асығышып, кәйефһеҙләнеп ҡайтыр юлға сыҡтылар. Хәйерсегә ел ҡаршы тигәндәй, көн дә шәптән түгел. Һепертмә буран күҙҙе асырға ла ирек бирмәй. Юлды көрт күмә лә ҡуя. Тирә-яҡ ап-аҡ. Ун саҡрым үттеләрме-юҡмы, шофер машинаны туҡтатты:
— Бындай шарттарҙа кире ҡайтып етеү мөмкин түгел!
Флорид Әғзәмович көрһөнөп ҡуйҙы:
— Ней, был яҡта туғандар юҡ...
Зәбир берәй һүҙ әйтмәҫме, тип уйланы үҙенсә. Ә хеҙмәткәре үпкәһен һаман онотмағайны. Етәксеһенең әйткәненә ҡылы ла ҡыбырламаны уның.
— Зәбир, һинең ҡәйнәң ошо яҡтан бит, — етәксеһе, хәйләкәр генә йылмайып, артҡа боролдо. — Әллә шунда ғына ҡунайыҡмы? Был тирәлә, исмаһам, ҡунаҡхана ла юҡ. Буранда ҡайтыуы ла ҡурҡыныс.
— Әллә... — Һеҙ бит әбей-һәбейгә инеп йөрөргә ваҡыт юҡ, тигәйнегеҙ, ә хәҙер үҙегеҙ инәләһегеҙ, тип тә өҫтәп әйткеһе килде, тик һуңғы мәлдә генә телен тыйҙы.
— Юл хәлен белеп булмай шул, ҡустым, — Флорид Әғзәмовичтың ялбарыулы мөрәжәғәт итеүе ят тойолдо. — Ҡалайтаһың инде, был осраҡта һин генә ҡотҡара алаһың...
Етәксеһенең үтенесен кире ҡаҡманы Зәбир. Үҙенең дә ҡәйнәһен күргеһе килә бит.
— Әйҙә, улай булғас, — тине, шоферҙың терһәгенә төртөп. — Нисек барырға икәнен күрһәтермен. Ярты сәғәтлек юл...
Машина кире боролдо ла туп-тура Сәлимәнең тыуған ауылына табан елдерҙе...
(Дауамы. Башы 104-се һанда)